Paris Changing, Revisiting Eugène Atgets Paris opties

[Lindolfi]

Paris Changing: Revisiting Eugène Atgets Paris

Christopher Rauschenberg, Clark Worswick, Alison Nordstrom en Rosamond Bernier

Princeton Architectural Press, New York

ISBN 978-1-56898-680-7



Een boek met steeds links een foto van Eugène Atget uit de eerste jaren van de vorige eeuw en rechts een herhaling uit de wisseling naar de huidige eeuw, zo'n 100 jaar later. De fotografen hebben geprobeerd om zo goed mogelijk dezelfde positie in te nemen op verschillende plaatsen in Parijs om zo de foto van 100 jaar daarvoor te herhalen, met natuurlijk het huidige moderne stadsbeeld.

Fascinerend om 3 redenen:

1] De foto's van Adget blijven prachtig, vaak met die rand van de beeldcirkel te herkennen bovenin de foto, die overstraling in de oude optiek, de rust en formidable compositie

2] De verandering van de stad. Je ziet bomen groeien en verdwijnen, de standbeelden achteruitgaan, sommige winkels na 100 jaar eigenlijk onveranderd en soms het schokkende ontbreken van een prachtig gebouw in de moderne versie. Als je van Parijs houdt is dit een rijke bron voor je liefde.

3] De worsteling van de moderne fotografen om de foto te repliceren van Adget. Moderne optiek, moderne camera's, maar vaak toch de mindere van de twee beelden. Dat roept direct de vraag op: wat was er zo goed aan die foto's van Adget? Was het de oude stad vooral, of toch de "touch" van de meester?

Zelfs voor boomliefhebbers is er veel te zien: hoeveel groeit een boom in een eeuw. Waar groeit hij. Welke takken blijven een eeuw lang zitten. Kijk eens naar de bovenste twee foto's. Ongelofelijk.

Met een prijs van 32 Euro een koopje gezien de goede reproductie techniek (raster 120, goede toning) en de harde kaft.

[Mirador]

Zeker fascinerend. De moderne foto’s zijn zeker de mindere. Het zal een combinatie van factoren zijn: de oude stad is mooier en sfeervoller. Misschien ook dat de nostalgische beelden meer gevoel oproepen dan de moderne. De nieuwe beelden zijn helderder en scherper, maar verliezen daardoor kennelijk aan zeggingskracht. Dan vraag ik me af hoe de oude meester diezelfde beelden tegenwoordig zou fotograferen; zou hij dezelfde keuzes maken als toen of zijn de beelden van toen mede het gevolg van de meer beperkte mogelijkheden?